Deze tekeningen en schilderijen zijn ontstaan vanuit een fascinatie voor het boeiend leven van Ensor en zijn complexe, enigmatische persoonlijkheid. Het zijn persoonlijke - niet vaststaande - overdenkingen en zijn ondergeschikt aan de vrije interpretatie van de beschouwer die het verband tussen de samengebrachte betekenisdragende elementen vrij mag interpreteren. Iedere compositie is niet alleen bedoeld voor een esthetische beleving maar ook het begin van een authentiek geestelijk avontuur.

Jaarlijks organiseert de culturele vereniging OOkunst vzw uit Kortemark een kunstroute. https://www.oo-kunst.be/index.htm Voor een fil rouge project kunnen de deelnemende kunstenaars een kunstwerk creëren rond een bepaald thema. Hieraan wordt een publieksprijs gekoppeld. Tijdens de editie van 2016 was het thema van de fil rouge ‘Hoed af voor kunst’. Op basis van dit thema is de compositie ontstaan. De iconografische elementen in de compositie zijn ingegeven door persoonlijke overdenkingen maar zijn niet vaststaand en mogen door de beschouwer vrij geïnterpreteerd worden. Het idee om de schaduw van een kunstenaar zijn hoed te laten afnemen voor die kunstenaar kan geassocieerd met worden met Ensors identiteits- problematiek, zelfbeeld en zelfrepresentatie. De zee als decor lijkt vanzelfsprekend. Oostende, de stad aan zee, en James Ensor zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden. Het rode schilderij waar Ensor voor staat refereert naar Barnett Newmans Who’s Afraid of Red Yellows and Blue III - 1967-68 (Stedelijk Museum Amsterdam). Door de opkomst van o.a. het abstract expressionisme en de Cobrabeweging, en ook met de rebelse tijdgeest waarbij de figuratieve schilderkunst als ouderwets werd gezien nam de artistieke belangstelling voor het magisch realisme van de technisch virtuoze Nederlandse schilder Karel Willink af. Hij ging in de tegenaanval met zijn boek ‚De schilderkunst in een kritiek stadium’ (1950), waarin hij de experimentele schilderkunst bekritiseerde. De Amsterdammer Gerard Jan van Bladeren, een onbekende realistische kunstenaar, raakt ergens in 1986 bezeten door de teksten van Willink. Van Bladeren ziet abstractie in de kunst als 'een plaag'. De miskende kunstenaar heeft hevige angstaanvallen en is paranoïde. Hij raakt er steeds meer van overtuigd dat er iets gedaan moet worden tegen de plaag van abstractie die de kunst in zijn greep houdt. Op een ochtend op 21 maart vertrekt Van Bladeren naar het Stedelijk Museum. Met een stanleymes snijdt Van Bladeren vier lange horizontale en vier verticale incisies in het 13 vierkante meter grote doek. Hij is totaal in de war en beschouwt het toegetakelde schilderij van Newman als een meesterwerk. Toen Les Vingt in 1886 het net nieuwe schilderij ‘Zondagmiddag op het eiland van La Grande Jatte’ van Georges Seurat exposeerde, het paradepaardje van de nieuwe stijl van het pointillisme, was het voornamelijk Ensor die zich afzette tegen de nieuwe stijl. James Ensor wordt nu erkent als pionier van de moderne kunst. Typerend voor veel van Ensors kleurcomposities is de dominantie van rood, geel, blauw en groen. Op de verdwaalpaal zit een skelet. In de ets ‘Mijn portret in 1960’ (1988) probeerde Ensor zich een voorstelling te maken hoe hij er als honderdjarige zal uitzien. Op het bekende werk 'De Baden van Oostende’ zijn baders te zien in gestreepte badpakken. De baadster die voor een nachtelijke achtergrond staat houdt een masker voor die overgenomen is van James Ensors schilderij ‘Stilleven in het atelier’ 1889 , Neue Pinakotek München. De kleuren van het badpak zijn niet conform met de toen gangbare mode.

Acryl op paneel 2018 60 x 60 cm

Acryl op doek 2024 100 x 100 cm

Acryl op doek 100 x 100 cm 2017

Participatie aan het project van Willy Bosschem voor het Ensorjaar 2024 Thema: James Ensors ‘Zelfportret met bloemenhoed’ Acryl op doek 25 x 25 cm

Acryl op doek 2022 80 x 80 cm

Acryl op doek 2023 80 x 80 cm

Aquarel, potlood wit krijt op papier 2009

Acryl op doek 2022 80 x 80 cm nspiratiebronnen: ‘L'Appel de la sirène’ een schilderij van James Ensor . Gesigneerd 1891. Het schilderij lijkt een parodie te zijn op Jan Van Beers fotogravure ‘Zeebaden te Oostende’1888